Tindersticks-curtains/1997

"Η ηχογράφηση του Curtains lp ήταν δύσκολη γιατί δεν το διασκεδάζαμε..."
"Μετά και το Curtains ήμασταν όλοι τελειωμένοι... πολύ περισσότερο όμως εγώ! Είχα χάσει τον ενθουσιασμό μου για ότι κάναμε... για ποιον λόγο το κάναμε; Μετά την τουρνέ έκανα δύο μήνες μέχρι να πάω και να συναντήσω κάποιον από την μπάντα!"
"Δε μας ενδιαφέρει και πολύ το κοινό! Το ξέρω ότι ακούγεται εγωιστικό αυτό, αλλά στο τέλος τέλος τα πράγματα που κάνεις σαν καλλιτέχνης οφείλουν να είναι σημαντικά πρωτίστως απέναντι σε σένα τον ίδιο!"
Τάδε έφη ο τραγουδιστής των tindersticks Stuart Staples σε μια από τις αρκετές συνεντεύξεις που έχει δωσει στον τύπο.
Απογοήτευση; Για τους ανθρώπους που συντρόφευσε και συνεχίζει να συντροφεύει αυτός ο δίσκος η απάντηση έρχεται πάλι από τα χείλη του Stuart Staples. "Το ότι τόσος κόσμος ξόδεψε τόσο χρόνο για να κάτσει και να ακούσει τους δίσκους μας, είναι πολύ πιο σημαντικό από το ότι κάποιοι δημοσιογράφοι βγήκαν και είπαν πως είναι καλός κ.λ.π."
"Σκεφτόμασταν να ονομάσουμε το Curtains «The last Tindersticks album», αλλά μάλλον δεν θα καταλάβαινε ο κόσμος ότι εννοούμε... το τελευταίο που ηχογραφήσαμε!» . Και η λέξη 'κουρτίνες' όμως δημιουργούν τους ίδιους συνειρμούς, ξέρεις η κουρτίνα που κλείνει στο τέλος της παράστασης στο θέατρο κ.λ.π." Ακριβώς λοιπόν αυτό το έργο διαδραματίζεται στη ακρόαση του curtains. Ένα έγο που περνά από μπροστά σου καθώς τη θυμάσαι να σε πλησιάζει εκέινη τη μέρα και να ψιθυρίζει απλά ένα "γειά". Πρόκειται για το ίδιο έργο που διαδραματίζεται μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, που βρομάει από τα τσιγάρα και κάποιος με μια κούπα στα χείλη ακούει αυτόν τον δίσκο. Σ'αυτό το έργο η τηλεόραση είναι κλειστή, γιατί σου προκαλεί και αυτή τόση θλίψη. Κι ας δηλώνει ο keybordίστας των tids, David, ότι ή τηλεόραση αποτελεί τη μεγαλύτερη ανακάλυψη του ανθρώπου, γιατί καταφέρνει και κάνει τόσο πολύ κόσμο ευτυχισμένο...
Όποιος δεν έχει αυτόν τον δίσκο στη δισκοθήκη του δεν είναι μεγάλη ανάγκη να τον αποκτήσει..Ίσως νιώσει όμως αυτή την ανάγκη σε κάποια στιγμή μοναξιάς..Αυτός ο δίσκος πιστεύω πως υπάρχει γι'αυτό. Γιατί είναι μια λύτρωση ενάντια στην συναισθηματική καταπίεση. Σας εύχομαι να μην προκύψει!
Κλείνω με δύο ακόμα δηλώσεις του Stuart Staples, τη φωνή των tids.
"Δεν πίστευα ποτέ στους καλούς τραγουδιστές. Μεγάλωσα με ανθρώπους όπως ο Lou Reed και ο Ian Curtis, που ποτέ δεν τους έβλεπα σαν τραγουδιστές. Τώρα τελευταία έχουν αλλάξει οι σκέψεις μου σχετικά με το πώς πρέπει να τραγουδάει κάποιος».
«Αν δεν ήμουν ο τραγουδιστής των Tindersticks θα ήθελα να ήμουν ταχυδρόμος, σε χωριά με ποδήλατο. Και θα τραγουδούσα κι όλας στο δρόμο. Άλλωστε και τώρα γράφω τραγούδια όταν περπατάω!"
"Θα αφήσω πίσω αλλά δε θα αγνοήσω το παρελθόν μου. Στη Νέα Ζωή που θα χτίσω, στα θεμέλια θα βάλω όλα αυτά τα δεινά που με οδήγησαν στο τέλμα. Αυτά όμως δεν είναι που μ'έκαναν γνωστικότερο; Αναγέννηση από τα συντρίμμια μου, ζωή από τον παρολίγον θάνατό μου και ένα αύριο με τη θέληση να είναι τόσο ζεστό και ασφαλές όπως ακριβώς εκείνες τις ώρες πριν γεννηθώ..."