Tindersticks-curtains/1997

"Η ηχογράφηση του Curtains lp ήταν δύσκολη γιατί δεν το διασκεδάζαμε..."
"Μετά και το Curtains ήμασταν όλοι τελειωμένοι... πολύ περισσότερο όμως εγώ! Είχα χάσει τον ενθουσιασμό μου για ότι κάναμε... για ποιον λόγο το κάναμε; Μετά την τουρνέ έκανα δύο μήνες μέχρι να πάω και να συναντήσω κάποιον από την μπάντα!"
"Δε μας ενδιαφέρει και πολύ το κοινό! Το ξέρω ότι ακούγεται εγωιστικό αυτό, αλλά στο τέλος τέλος τα πράγματα που κάνεις σαν καλλιτέχνης οφείλουν να είναι σημαντικά πρωτίστως απέναντι σε σένα τον ίδιο!"
Τάδε έφη ο τραγουδιστής των tindersticks Stuart Staples σε μια από τις αρκετές συνεντεύξεις που έχει δωσει στον τύπο.
Απογοήτευση; Για τους ανθρώπους που συντρόφευσε και συνεχίζει να συντροφεύει αυτός ο δίσκος η απάντηση έρχεται πάλι από τα χείλη του Stuart Staples. "Το ότι τόσος κόσμος ξόδεψε τόσο χρόνο για να κάτσει και να ακούσει τους δίσκους μας, είναι πολύ πιο σημαντικό από το ότι κάποιοι δημοσιογράφοι βγήκαν και είπαν πως είναι καλός κ.λ.π."
"Σκεφτόμασταν να ονομάσουμε το Curtains «The last Tindersticks album», αλλά μάλλον δεν θα καταλάβαινε ο κόσμος ότι εννοούμε... το τελευταίο που ηχογραφήσαμε!» . Και η λέξη 'κουρτίνες' όμως δημιουργούν τους ίδιους συνειρμούς, ξέρεις η κουρτίνα που κλείνει στο τέλος της παράστασης στο θέατρο κ.λ.π." Ακριβώς λοιπόν αυτό το έργο διαδραματίζεται στη ακρόαση του curtains. Ένα έγο που περνά από μπροστά σου καθώς τη θυμάσαι να σε πλησιάζει εκέινη τη μέρα και να ψιθυρίζει απλά ένα "γειά". Πρόκειται για το ίδιο έργο που διαδραματίζεται μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, που βρομάει από τα τσιγάρα και κάποιος με μια κούπα στα χείλη ακούει αυτόν τον δίσκο. Σ'αυτό το έργο η τηλεόραση είναι κλειστή, γιατί σου προκαλεί και αυτή τόση θλίψη. Κι ας δηλώνει ο keybordίστας των tids, David, ότι ή τηλεόραση αποτελεί τη μεγαλύτερη ανακάλυψη του ανθρώπου, γιατί καταφέρνει και κάνει τόσο πολύ κόσμο ευτυχισμένο...
Όποιος δεν έχει αυτόν τον δίσκο στη δισκοθήκη του δεν είναι μεγάλη ανάγκη να τον αποκτήσει..Ίσως νιώσει όμως αυτή την ανάγκη σε κάποια στιγμή μοναξιάς..Αυτός ο δίσκος πιστεύω πως υπάρχει γι'αυτό. Γιατί είναι μια λύτρωση ενάντια στην συναισθηματική καταπίεση. Σας εύχομαι να μην προκύψει!
Κλείνω με δύο ακόμα δηλώσεις του Stuart Staples, τη φωνή των tids.
"Δεν πίστευα ποτέ στους καλούς τραγουδιστές. Μεγάλωσα με ανθρώπους όπως ο Lou Reed και ο Ian Curtis, που ποτέ δεν τους έβλεπα σαν τραγουδιστές. Τώρα τελευταία έχουν αλλάξει οι σκέψεις μου σχετικά με το πώς πρέπει να τραγουδάει κάποιος».
«Αν δεν ήμουν ο τραγουδιστής των Tindersticks θα ήθελα να ήμουν ταχυδρόμος, σε χωριά με ποδήλατο. Και θα τραγουδούσα κι όλας στο δρόμο. Άλλωστε και τώρα γράφω τραγούδια όταν περπατάω!"
"Θα αφήσω πίσω αλλά δε θα αγνοήσω το παρελθόν μου. Στη Νέα Ζωή που θα χτίσω, στα θεμέλια θα βάλω όλα αυτά τα δεινά που με οδήγησαν στο τέλμα. Αυτά όμως δεν είναι που μ'έκαναν γνωστικότερο; Αναγέννηση από τα συντρίμμια μου, ζωή από τον παρολίγον θάνατό μου και ένα αύριο με τη θέληση να είναι τόσο ζεστό και ασφαλές όπως ακριβώς εκείνες τις ώρες πριν γεννηθώ..."

Red Light-Half/2007

Η πρώτη μου εμπειρία από τους Red Light ήταν στο στέκι της καλιδρομμίου. Εκεί είχα βρεθεί για να ακούσω τους misuse. Η αναμονή όμως με το support group ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Ένας φίλος μου είπε ότι τα παιδιά είναι από το Αίγιο. Πραγματικά όσοι βρέθηκαν εκείνη τη μέρα στο στέκι θα διαπίστωσαν το θράσος και τη μαγκιά που έβγαζαν επί σκηνής οι τέσσερις αυτοί πιτσιρικάδες. Πεταμένες κιθάρες και έξοχοι πειραματισμοί. Ξεχάστε ότι τα παιδιά βρέθηκαν να παίζουν σ'ένα γεμάτο χώρο και όπως θα περίμενε κανείς, θα κοιτούσαν χαμηλά με τα πόδια τους να τρέμουν. Οι Red Light κοιτούσαν χαμηλά αλλά δάγκωναν!!Στο τέλος της εμφάνισης τους ο τραγουδιστής μοίρασε χύμα λίγες handmade copies από το πρώτο τους demo. Ένας από τους τυχερούς ήμουν και εγώ.
Το επόμενο βήμα ήταν να ακούω το demo αυτό, το οποίο περιέχει 6 κομμάτια, για μέρες.. Και το ακούω και τη στιγμή αυτή που γράφω αυτό το post.
Σκεφτείτε απλά ότι είστε τυχεροί που μπορείτε να το κατεβάσετε από το blog των hidden diaries και κάντε το τώρα!
Οι Red Light δημιουργήθηκαν τον Οκτώβρη του 2005. Είναι μια ξεκάθαρα post punk, new wave μπάντα. Κατάγονται από το Αίγιο και έχουν κυκλοφορήσει με diy διάθεση αυτό το demo. Επίσης συμμετέχουν με το τραγούδι τους "this place" στη συλλογή Bee sides από την dreamwork factory. Από συνέντευξη του drummer Κώστα Βαγγενά έμαθα ότι σκέφτονται πολύ σοβαρά να εγκατασταθούν στην Αθήνα, καθώς όπως καταλαβαίνεται η ατμόσφαιρα της επαρχίας δεν τους βοηθάει καθόλου στην εξέλιξη της μπάντας αλλά και σε αυτά που ονειρεύονται να κάνουν οι Red Light. Η μετακόμιση αυτή λογικά θα γίνει σύντομα, καθώς απ'ότι γνωρίζω οι δύο κιθαρίστες πρέπει μόλις να τελείωσαν το λύκειο.
Πραγματικά, αξίζει κατεβάστε το demo από τους hidden diaries και να ακούσετε.
Η σελίδα τους στο myspace είναι www.myspace.com/redlightnever
Εύχομαι τα καλύτερα σε αυτή τη μπάντα!

Nada Surf-the weight is a gift/2005

Συναντήθηκαν πρώτη φορά το 1992 σε μια συναυλία των fuzztones. Από τότε η τριμελής παρέα από τη Νέα Υόρκη είναι γνωστή ως nada surf και το the weight is a gift αποτελεί τον πιο πρόσφατο δίσκο τους. Οκ, ίσως να μην πρόκειται για ένα δίσκο αριστούργημα, πάντως όμως κυμαίνεται και αυτός στο ίδιο μήκος κύματος με προηγούμενους δίσκους όπως High Low", "The promixity effect" και "Let go".

Όπως αναφέρουν στην επίσημη ιστοσελίδα τους στο www.myspace.com/nadasurf, The weight is a gift που δίνει απαντήσεις στη δίψα και την πλάνη, στην απληστία και στην αγάπη, στη χαρά και την απογοήτευση, και οι εποχές όπου ήσουν σχεδόν έτοιμος περνάνε..
Παίζεται μέχρι το τέλος του δίσκου σαν μια όμορφη ερωτική ιστορία. Ίσως σε ξεσηκώσει.. Ίσως σε τρομάξει, καθώς θα χαλαρώνεις στις σκέψεις σου. Και όταν πας να κοιμηθείς, ίσως ξέρεις κάτι που δεν ήξερες πριν ξυπνήσεις εκείνη τη μέρα.
Οι Nada Surf έχουν ανακοινώσει ότι μέσα στο 2008 θα κυκλοφορήσει ο νέος τους δίσκος "Time For Plan A". Μέχρι τότε μπορείτε να ακούσετε το "The Weight Is A Gift" και από την επίσημη ιστοσελίδα τους
Αξίζει πραγματικά να δείτε το video clip του "always love"
www.nadasurf.com

The Organ-grab that sun/2004

"No way. Let's fuck the hype and start over", δήλωναν οι The Organ στο ξεκίνημα της εξάχρονης πορείας τους. Το Grab That Sun είναι ο μόνος δίσκος που μας άφησαν πίσω τους το πενταμελές female σχήμα από το Βανκούβερ του Καναδά. Προσωπίκα, το καλύτερο female group της δεκαετίας. Και λέω της δεκαετίας για να μην αφήσω τις The Vyllies..
Οι The Organ ήταν έφηβες. Όπως εφηβικά είναι και τα συναισθήματα που θα σας μεταφέρουν, για τα οποία διαφωνεί η Jenny Smith η οποία δηλώνει "Σοκάρομαι όταν οι άνθρωποι λένε ότι η μουσική μας είναι θλιμμένη και συναισθηματική, εμένα μου ακούγεται σαν τραλαλά".
Το grab that sun περιέχει 11 κομμάτια και διαρκεί μόλις 30 λεπτά. 30 λεπτά πού όπως αποδείχθηκε είναι υπέραρκετά για το κορίτσια από το Βανκούβερ, να μεταφέρουν μία εντυπωσιακή ρομαντική ατμόσφαιρα μέσα από τη συναισθηματική και γλυκιά φωνούλα της έφηβης frontwoman, Katie Sketch, περιστοιχιωμένη από τα επίσης γλυκά riff της Debora Cohen, εμφανως επηρασμένα από The Cure και The Smiths. Το όργανο της Jenny Smith και το μπάσο της Shmoo είναι αυτά που φέρνουν στο μυαλό σου, τις αγωνίες και τους συναισθηματισμους μιας προηγούμενης σου εποχής. Αυτος ο δίσκος πραγματικά σου χαρίζει απολύτως ξεχωριστές σκέψεις, αντιθετικά συνασθήματα και ίσως μια μελαγχολία βγαλμένη από χαρτιά καταραμένων ποιητών. Στο άκουσμα τελικά μπορει να δακρύσεις..Μπορεί όμως και να χαμογελάσεις..Ίσως τελικά είχε δίκιο η Jenny Smith για το τι σου δίνουν οι The Organ.
Στις 23 Αυγούστου του 2006, ανακοινώνουν στην επίσημη σελίδα τους στο myspace και στην σελίδα www.theorgan.ca ότι λόγω ασθένειας ενός από τα μέλη της μπάντας,ακυρώνεται το υπόλοιπο της περιοδίας τους στην Αγγλία. Στην ίδια ανακοίνωση επισημαίνουν στους fans του group ότι δεν πρόκειται να διαλυθούν. Δυστηχώς, στις 7 Δεκεμβρίου του 2006, μέσω της ίδιας σελίδας στο myspace ανακοινώνουν τη διάλυση της μπάντας.
"We are sad to announce that we're breaking up. We want to thank our friends, fans, and family for all the support you gave to us. Thank you.
Shelby, Jenny, Katie, Debora, and Shmoo."
Σε ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε η Katie την επόμενη μέρα, δεν θέλησε να εξηγήσει τους λόγους που τις οδήγησαν στο χωρισμό, λέγοντας ότι υπήρξαν διάφορες συζητήσεις μεταξύ τους, τις οποίες προτιμούν να κρατήσουν μυστικές. Επίσης σύμφωνα με τα λεγόμενα της, η απόσταση που τους χώριζε, καθώς ήταν σκορπισμένες σε διαφορετικές χώρες, και η καριέρα της Katie στο modeling, δεν ήταν οι κύριες αιτίες. "Υπάρχουν τόσοι πολλοί λόγοι, δεν ξέρω από που να αρχίσω" δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ως καταραμένες ποιήτριες λοιπόν, οι The Organ αποχώρησαν από τη μουσική σκηνή στο απόγειο της δόξας τους.
Οι μικροσκοπικές αυτές έφηβες μας άφησαν πίσω τους τον δίσκο "grab the sun" και άλλα έξι single και EPs, καθώς και μια ξεχωριστή βραδιά στις 7 Νοεμβρίου του 2006 στο underworld. Εκεί που η Katie με το συνήθες ανάλαφρο άγγιγμα του χεριού στο κεφάλι της, ίσως μας εκμυστηρευόταν τραγουδώντας..
all the time i’m getting shot
oh, barrels roll and hammers drop
come on now
grab that gun and we’ll go drive around
until there’s no sound

my wet calvin

My wet calvin.. Ένα shoegaze alternative project με diy διαθέσεις και σύνθημα τους "SHARE THE HEADPHONES!".. Το σχήμα δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του athens 2004.. Κάπου λοιπόν στις μέρες όπου η πολιτισμένη Αθήνα έβραζε στους ρυθμούς της coca-cola, του Κεντέρη και της φανη-πάλι-πετραλια, ο Λεωνίδας και ο Άρης, προερχόμενοι από τα σχήματα Relevant Box και Inert αντίστοιχα, φόρτωσαν στο αυτοκίνητο κιθάρες, πετάλια, ενισχυτές και υπολογιστές και τράβηξαν προς την Πελοπόννησο. Κάπου εκεί λοιπόν δημιούργησαν ένα κυρίως κιθαριστικό ήχο με αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία, ήπια νωχελικό με μελωδικά ξεσπάσματα, σε μία μίξη shoegaze και alternative. Το στήσιμο του ήχου είναι πειραματικό, αν αναλογιστείτε ότι το τραγούδι τους "Summer Crap" τελειώνει με το ιστορικό riff του "Love Will Tear Us Apart" παιγμένο μάλλον από αρμόνιο,ενώ ταυτόχρονα στο background ακούγεται διαφημίση για καλτσόν από την τηλεόραση(!)..

Στα live τους εκτός από τη περιορισμένη σε copies, free διανομή demo, περιποημένα και ξεχωριστα σε κάθε συναυλία, το γεγονος ότι εμφανίζονται επι σκηνής άλλοτε ως αρκούδος και ρωμαίος, άλλοτε ως βάτραχος και άγγελος, αλλα ακόμη και ως κιμονό και περίπτερο(!), τους καθιστά ένα άκρως ενδιαφέρον art project.



Μπορείτε να βρείτε τους my wet calvin στο http://www.myspace.com/mywetcalvin
αλλά και να ακούσετε όλα τα demo που έχουν μοιραστεί σε συναυλίες στο http://www.mywetcalvin.com που δημιουργήθηκε πριν λίγους μήνες.
Κλείνω την αναφορα στους my wet calvin, αναφέροντας στίχους από το "Single issue" που περιέχεται στο demo τους "have a tangerine"
I forgot that I have built my fucking life around you
but every time I close my eyes I see the fucker touch you
the feeling is I’ll never have another like you
from Berlin to Istanbul I wrote this song about you
with tangerines and filthy dreams to fill my life without you
since you said, "oh, please don’t come, I wanna study", fuck you.
I had enough of you this time, I’m moving on without you.
You know what? I have a future, fuck you!

live The Earthbound

Μετά το καλοκαίρι το live που περίμενα και έχω πολύ όρεξη να τους δω..
Οι Earthbound στο gagarin την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου. Μαζί τους ο Simon Bloom.
Τιμή εισόδου δεν έχει ανακοινωθεί. Μόλις ανακοινωθεί θα γίνει post ξανά από εδώ
http://www.myspace.com/theearthboundband
http://www.myspace.com/simonikolaidis
Αξίζει να μπείτε να ακούσετε τους Simon Bloom...Εξάλου τον Συμεών Νικολαϊδη (Simon Bloom) θα τον θυμάστε όλοι πολύ καλά από την τελευταία ταινία του αείμνηστου Νίκου Νικολαϊδη RIP. Πρόκειται για τον γιό του , όπου και συμπρωταγωνιστούσε στην ταινία Ο χαμένος τα παίρνει όλα με τον Γιάννη Αγγελάκα.

The Cure-Pornography/1982

Σκοπός του blog δεν είναι κυρίως η αναφορά σε αξέχαστα συγκροτήματα. Πάντως όποια τροπή και αν πάρει αυτό το blog, με τη διάθεση μου κυρίως να ασχοληθώ με νεότερα σχήματα, θα ένιωθα τύψεις αν δεν ανέφερα τον δίσκο πού με έκανε πιτσιρικά να κλειστώ για μέρες μέσα στο δωμάτιο μου. Ίσως τον πρώτο δίσκο που με μάγεψε τόσο.. Και ίσως να μην υπάρξει και δεύτερος.
Χωρίς καμμία απολύτως περιγραφή και αναφορά, γιατί πιστέψτε με, μου είναι αδύνατον να χαρακτηρίσω αυτόν τον δίσκο...The Cure-Pornography...
Το μόνο που σας αναφέρω είναι ότι πριν κάποια χρόνια, σε ένα από τα χιλιάδες ακούσματα του κομματιού siamese twins, βρέθηκα να σπάω πράγματα μέσα στο σπίτι.. Don't Try This At Home!!

Leave me to die
you won't remember my voice
I walked away and grew old
you never talk
we never smile
I scream
You're nothing
I don't need you any more
You're nothing
It fades and spins...
Sing out loud
we all die
laughing into the fire
Is it always like this?

Slowdive - souvlaki/1993

Aφού λοιπόν κάναμε την αρχή με την πρώτη παρουσίαση (αφιέρωμα) συγκροτήματος, με αυτό των misuse, ας κάνουμε και την αρχή για τα mini αφιερώματα σε δίσκους. Κοιτάζοντας αρχικά τους δίσκους μου αναρωτιόμουν..εγχώριο ή ξένο; Αυτό το δίλημμα δεν κράτησε παρά δύο τρία δευτερόλεπτα, αφού το μάτι μου έπεσε στο souvlaki των SLOWDIVE.
Είπα ναι, αφού αυτό το blog το ξεκίνησα κυρίως για προσωπικούς λόγους, δεν θα μπορούσα παρα να παρουσιάσω το δίσκο με τον οποίο είμαι δεμένος χρόνια. Το πρώτο δίσκο που θα έπαιρνα μαζί μου σε ένα μοναχικό καλοκαιρινό ταξίδι. Γιατί προσωπικά οι slowdive με μεταφέρουν πάντα εκεί..σ' ένα μοναχικό καλοκαίρι. Αλλά επειδή θα σας κουράσω αρκετά μιλώντας για τους δικούς μου slowdive, το συγκρότημα που δεν κατάφερα να απομυθοποιήσω ποτέ, ας μιλήσουμε για τη μπάντα slowdive και τον δίσκο τους souvlaki.

Οι slowdive επισκεπτόντουσαν αρκετά συχνά την Ελλάδα για διακοπές. Αυτό το στοιχείο σε συνδυασμό με το ότι κατά την ηχογράφηση του άλμπουμ άκουγαν τηλεφωνικές φάρσες του Frank Rizzo και των Jerky Boys, όπου και άκουσαν την ατάκα "My wife loves that Greek shit. She'll suck your cock like souvlaki” τους επηρέασε ώστε να ονομάσουν τον δίσκο souvlaki.

Ο δίσκος ,παραγωγής Bian eno, περιέχει δέκα κομμάτια.41 λεπτά μιας τελειομανής ηχογράφησης.. Εκεί που το δωμάτιο γεμίζει με υπνωτιστικές κιθαριστικές μελωδίες και γλυκιές φωνές. Εκεί όπου οι έρωτες βγαίνουν από το μυαλό σου μέσα από echo και reverb για να ταξιδέψουν σε έναν shoegaze ουρανό, έξω από το παράθυρο του δωματίου σου, μέσα από το οποίο ακούγεται να παίζει χαμηλόφωνα το στερεοφωνικό, το souvlaki των slowdive..
Αν δεν πειστήκατε ακόμα, σας αναφέρω απόσπασμα από άρθρο του Άρη Καραμπεάζη όπου γράφει. "Κάθε ηχογράφηση των Slowdive ακούγεται σαν πολύτιμη άσκηση κλειστοφοβίας, σαν θησαυρός με χιλιάδες κρυμμένες μελωδίες πίσω από το feedback, τις κιθάρες και τα pedal… που περιμένουν να ανακαλυφτούν, από υπομονετικούς (έως βαριεστημένους ενίοτε) ακροατές.

Listen, close and don't be stoned
I'll be here in the morning
Cause I'm just floating..

live Γιάννης Αγγελάκας και οι επισκέπτες

Ο Γιάννης Αγγελάκας και οι επισκέπτες θα εμφανιστούν ζωντανά το ερχόμενο Σάββατο στις 29 Σεπτεμβρίου στο θέατρο Βράχων στο Βύρωνα. Ώρα έναρξης 21.00 εισοδος 20εβρο.

misuse

Ας ξεκινησουμε λοιπόν τα mini αφιερώματα, με αφορμή και το live τους που θα ακολουθήσει την Παρασκευή στις 5 του Οκτώβρη, με μια αναφορά στους MISUSE.
Η παρουσίαση των misuse από την εκπομπή hotel τριτων θεωρώ πως είναι μιά απόλυτα αντιπροσωπευτική και πειστική περιγραφή του ήχου της μπάντας.
"Οι misuse δεν έχουν τραγούδι.Τα κομμάτια τους είναι μια περιπλάνηση σε αντιθετικά συναισθήματα. Φόβος και ελπίδα, προσμωνή και ματαίωση, δυναμική και λυρισμός, συγκρούονται για να ενωθούν τελικά σε ένα ηχητικό καλειδοσκόπειο. Η δομή των κομματιών είναι post rock, με επιρροές από ψυχεδέλεια και heavy rock αναφορές. Οι συνθέσεις είναι οργανικές με έντονες εξάρσεις, που άλλοτε ξεδιπλώνονται προοδευτικά και άλλοτε εισβάλουν σαν καταλύτης στην μελωδία.."

Αυτός λοιπον ο δυναμικός λυρισμός και η μελωδία ξεκίνησαν το ταξίδι τους το 2001 όποτε και σχηματίστηκε η μπάντα από τους Δημήτρη Π.-κιθάρα, τίτο-κιθάρα, Σταύρο Μ.-μπάσο, Χρήστο Κορμαλή-τύμπανα και Κώστα Στεργίου-πλήκτρα. Μετά το θάνατο του Χρήστου Κορμαλή σε μοτοσυκλετιστικό δυστήχημα το Σεπτεβρη του 2006 και μια φυσιολογική διακοπή πέντε μηνών, στα τύμπανα βρέθηκε ο nid. Τραγούδια των misuse έχουν συμπεριληφθεί στην δυσεύρετη συλλογή "Mad Athens Presents Pop scene 01" by Rubber, στην "Civil Cinder Regalia vol.1" by Tobruc Records, καθώς και στις δύο από τις τρείς πρώτες συλλογές της spinalonga, στην "Ιn The Junkyard Volume One" με το desercid και στην "Ιn The Junkyard Volume 3" με το While It Lasts.
Το συγκρότημα έχει παρουσιαστεί επί σκηνής αρκετές φορές σε Αθήνα και επαρχία, με αποκορύφωμα ίσως τον Απρίλιο του 2003 όπου άνοιξαν τη συναυλία των Mogwai. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι το τραγούδι τους "Progyria" έχει χορογραφηθεί από τη Νεφέλη Σταμούλη και έχει παρουσιαστεί στη Βάρνα της Βουλγαρίας και στη Θεσαλλονίκη.
Μπορείτε να τους ακούσετε στη σελίδα τους http://www.myspace.com/misuseband
Τέλος, παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε το αφιέρωμα/συνέντευξη της εκπομπής Hotel Τριτων στους misuse.

Metro Decay ανακοίνωση

στο blog hidden diaries μπορείτε να διαβάσετε την ανακοίνωση των metro decay, η οποία δυστυχώς δίνει μάλλον οριστικά τέλος στην φημολογία, η οποία όπως αποδείχθηκε μόνο φήμη δεν ήταν, για το ότι η metro σκεφτόντουσαν πραγματικά την επανασυνδεση τους! Κρίμα..

live MISUSE

Με χαρά μου, ένα από τα πρώτα live που ανακοινώνω σ'αυτό το blog είναι των αγαπημένων misuse. Χωρίς να γνωρίζω τα παιδιά, έμαθα για αυτούς αρχικά από ενα φίλο. Για να πω την αλήθεια το πρώτο άκουσμα από το κομμάτι desecid δεν μου ήταν αρκετό. Είχα την αίσθηση ότι μου λείπουν τα φωνητικα..Το post rock όμως αυτής της μπάντας με έπεισε ότι πρόκειται για μία από τις πιό ελπιδοφόρες εγχωριες μπάντες, στην οποία τη θέση των λέξεων και της φωνης, έχουν καταλάβει οι εικόνες και οι ερμηνειες..
Οι misuse θα εμφανιστούν την Παρασκευή 5/10/07 στη σκηνή του μικρού μουσικού θέατρου μαζί με τους effigy και τους modrec. Ώρα έναρξης 21.30 εισοδος:6 εβρο
Τους misuse τους εχω δει ξανά live μόνο μια φορα στιν καλλιδρομίου μαζί με τους red light και ελπίζω να καταφερω να τους δω και την παρασκευή.

εδω μπορείτε να ακούσετε τους misuse

Αποσπασμα

Η θηλιά σε περιμένει-είναι έτοιμη-σήμερα θα σβήσουν τα μάτια σου-για πάντα-ελπίζω να 'σαι έτοιμος-τα τελευταία σου βήματα βαριά-στάζεις στάχτη ακόμα-όχι για πολύ ακόμα-κρίμα-θα γινόταν κάποτε, ήταν σίγουρο-σκέψου το έτσι-θα γινόταν κάποτε-έρωτα πρώτε.

my dream is to fly?

Ένα παράξενο συναίσθημα.. Σα να ξύπνησα από λήθαργο. Ανάμεσα μου δεκάδες άλλοι που μοιάζουν σαν και μένα. Μυρίζει αλκοόλ. Μυρίζω αλκοόλ. Ίσως είναι πάρτι αλλά πάλι, δεν βλέπω να το διασκεδάζουν και πολύ. Κοιτούν όλοι χαμηλά.
Ακριβώς από κάτω απλώνεται μια μεγάλη λεωφόρος. Νομίζω είναι η λενορμαν.
Κάποιος εκεί κάτω είναι νεκρός και εγώ αρχίζω να νιώθω πολύ άβολα. Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει γύρω μου. Με κοιτάζουν όλοι εχθρικά. Όλα μοιάζουν εχθρικά ακόμη και εκείνη η κοπέλα στην άκρη της βεράντας. Έρχεται προς το μέρος μου. Παμε τώρα μου λεει.
Που να παμε;
Τρέχα, δεν ξέρω παμε.
Την ακολούθησα
Αυτό το μέρος μου λεει δεν ήταν για σένα.
Για εσένα ήταν;
Δεν ξέρω.
Την ακολούθησα.
Γεράσαμε μαζί. Την λεγαν χρύσα.

to lost CONTROL, when here we come..

Μιας και αναφέραμε το festival νυχτές πρεμιέρας όπου θα προβληθεί και η ταινία CONTROL που προσωπικά περιμένω πως και πως, παρακάτω εχουμε τη δημοσιευση που έχει γίνει για την υπόθεση της ταινίας. Ελπίζω η ταινία να είναι ένα ακομη 24 hour party για τις μνήμες μας αλλα και τις συμπαθειές μας..
CONTROL
Η. Βασίλειο / ΗΠΑ – Ασπρόμαυρο – Αγγλικά – 121΄
Σκηνοθεσία: Anton Corbijn, Σενάριο: Matt Greenhalgh, Φωτογραφία: Martin Ruhe, Μοντάζ: Andrew Hulme, Ηθοποιοί: Sam Riley, Samantha Morton, Craig Parkinson
Πέμπτη 27/9, Αττικόν Cinemax Class, 20.00
Από την παιδική του ηλικία στο Μάντσεστερ μέχρι την πολυσυζητημένη αυτοκτονία του στις 18 Μαϊου 1980, ο Ιαν Κέρτις πρόλαβε μέσα σε 23 χρόνια να ζήσει, να δημιουργήσει και να χαθεί σαν κομήτης. Ηγέτης του θρυλικού συγκροτήματος Joy Division, παντρεμένος από τα 19, βυθισμένος σε αλλεπάλληλες κρίσεις επιληψίας, ο Κέρτις υπήρξε κάτι παραπάνω από τον ορισμό του καταραμένου ποιητή. Ισως αυτό που αναζητά ο Αντον Κόρμπιν στο Control, ασπρόμαυρο πορτρέτο που επιχειρεί να κοιτάξει πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας και να ανακαλύψει τον καλλιτέχνη μέσα από την καθημερινότητά του. Προορισμένο να συγκινήσει πολύ περισσότερους από τους φαν ενός μουσικού συγκροτήματος, το φιλμ του Κόρμπιν είναι αρκετά τολμηρό ώστε να σε ταξιδέψει μέχρι τον φόβο και την παράνοια. Συμμετοχή στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Κανών.
Anton Corbijn
Γεννήθηκε στις 20 Μαϊου 1955 στην Ολλανδία. Εχει φωτογραφίσει και γυρίσει βίντεο για συγκροτήματα όπως οι U2, οι Metallica και οι Depeche Mode.
Φιλμογραφία
2007 Control
Guest O Peter Hook, μπασίστας των Joy Division και των New Order, θα προλογήσει την ταινία. Το ίδιο βράδυ θα τον απολαύσουν οι παρευρισκόμενοι σε Dj set.

live ροδες

Οι ρόδες θα εμφανιστούν την Τετάρτη 26/9/07 στο festival νύχτες πρεμιέρας στο bar hoxton.
Επίσης θα εμφανιστουν και το Σάββατο 29/9/07 στο ελληνικό στο Athens Tuning Show

Χρυση Ευκαιρια

Νύχτα Παρασκευής. Ή Σαββάτου; Τέλος πάντων στη κατάσταση αυτή δεν έχει σημασία. Λίγα πράγματα έχουν πλέον σημασία. Μα τι έπαθα; Αρχίζω και ξεχνάω κιόλας; Μπα. Στη τελική χέστηκα τι μέρα είναι σήμερα ακριβώς. Άνεργος άνθρωπος είμαι. Το πολύ πολύ να χάσω τη μέρα που βγαίνει η χρυσή ευκαιρία. Πραγματικά χρυσή ευκαιρία. Εκατοντάδες σελίδες ανοίγονται μπροστά σου, ξεφυτρώνοντας από μέσα σαν τέρατα εργοδότες, ταβερνιάρηδες, δικηγόροι, ντιλίβερι, γιατροί, διανομείς φυλλαδίων, γραμματείς, μικροβιολόγοι, ακίνητα, κουνιστά, κουνιστές γκόμενες έτοιμες να σου ρουφήξουν το μεδούλι μονάχα με ένα sms. Κάθε λογής απατεώνες της ζωής με μονάχα ενάμισι ευρώ. Θα βάλουν λέει και ντιβιντί δώρο. Έτσι αν τυχόν και δε βρεις δουλειά βάζεις το ντιβιντάκι σου και να ξεχάστηκες. Μέτρα κατά της ανεργίας να δεις θα είναι..
Ίδρωσα χθες το πρωί να βρω μια δουλειά της προκοπής. Σερβιτόρος σε ταβέρνα στην Πλάκα. Με την ονομασία Φλόγες.
-Πέρασε μεθαύριο, το όνομα σου;
-Χρήστος.
-Πέρασε μεθαύριο Χρήστο γιατί αύριο έχω κάτι δουλειές και θ’αφήσω τον μικρό στο πόδι μου. Έλα να σε δω και θα τα κανονίσουμε από κοντά. Έχεις ξαναδουλέψει σερβιτόρος έτσι;
-Ναι, ναι
-Πολύ ωραία έλα τότε μεθαύριο κατά τις 9 το πρωί να τα πούμε.
-Έγινε.
-Γειά σου.
-Γειά σας.
Το κέρδισα το παιχνίδι. Είμαι και Έλληνας. Αξιοσημείωτο προσόν για να δουλέψω ως σερβιτόρος. Είμαι πολύ περήφανος γι’αυτό. Ήθελε και προϋπηρεσία ο μπουρτζόβλαχος. Θα με δει και από κοντά λέει. Μάλλον θα θέλει να δει τη φυσιογνωμία μου. Αν του κάνω αισθητικά. Έμενα βρε κωλόγερε με ρώτησες πως θα ένιωθε η αισθητική μου αν έτρωγα στη ταβέρνα σου με τη ταμπέλα από πάνω να μου θυμίζει πως θα περάσω όλη τη νύχτα στη τουαλέτα; Φλόγες. Άκου Φλόγες!
Νύχτα λοιπόν όποιας τέλος πάντων μέρας είναι. Καθισμένος στη βεράντα του σπιτιού μου, έχω ήδη ξεχάσει την επιτυχία μου στην ανεύρεση εργασίας. Στρίβοντας τσιγάρο κοιτώ τα ατέλειωτα φώτα της Αθήνας. Το σπίτι μου βρίσκεται στη Άνω Κυψέλη. Η Αθήνα φλέγεται. Μη φανταστείτε κοινωνικές αναταραχές, βόμβες μολότοφ και εξεγέρσεις. Απλά το θερμόμετρο άγγιξε σήμερα τους τριάνταεννιά βαθμούς Κέλσιου. Καυσαέρια, μπετά.. Οι θόρυβοι ευτυχώς κοιμήθηκαν νωρίς απόψε. Μόνο κάτι πιτσιρικάδες με μηχανάκια περνούν πότε πότε απ’το δρόμο κάτω απ’το σπίτι μου. Ανάβω το τσιγάρο μου και παίρνω στο χέρι μια μπύρα. Δείχνω προβληματισμένος αλλά δεν είμαι. Δεν ασχολούμαι πια με τα προβλήματα μου. Κι η μπύρα μ’αυτά και ‘αυτά ζεστάθηκε αλλά ούτε και μ’αυτό το θέμα πρόκειται να πολυασχοληθώ. Η πρώτη γουλιά σου δίνει πάντα μια ανεξήγητα ηδονική γεύση. Οι υπόλοιπες δεν προλαβαίνουν καν να ανασάνουν. Στο τέλος σου μένει μια γλυκιά νοσταλγία. Πάντως αν δε ξεδιψάσεις μπορείς να πιεις κι άλλη. Κι άλλη. Αυτή είναι η διαφορά της μπύρας από τη ζωή.

Πέθανε χθες ο μίμος Μαρσελ Μαρσο

Ο διασημότερος μίμος στον κόσμο Γάλλος Μαρσέλ Μαρσό πέθανε χθες σε ηλικία 84 ετών, έγινε γνωστό σήμερα από την οικογένειά του.

"Πέθανε χθες το βράδυ και σύτομα θα ανακοινώσουμε πότε θα γίνει η κηδεία του", δήλωσε η κόρη του Καμίλ Μαρσό, η οποία δε διευκρίνισε την αιτία του θανάτου του πατέρα της.

Ο Μαρσό έχει δώσει ρεσιτάλ μίμησης διαφόρων χαρακτήρων και προσώπων και βεβαίως του Μπιπ, του ήρωα που ο ίδιος δημιούργησε. Εχει δώσει παραστάσεις στις μεγαλύτερες σκηνές της Γαλλίας αλλά και στο εξωτερικό. Ηταν ιδιαίτερα δημοφιλής στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και την Κίνα.

Ο Μαρσέλ Μαρσό γεννήθηκε το 1923 στο Στρασβούργο. Παρακολούθησε τη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών της Λιμόζ και το 1978 ίδρυσε σχολή μιμοδράματος.

Σκηνοθέτησε και ερμήνευσε πολλές παντομίμες, ταυτίστηκε με το προσωπείο που έγινε διάσημος, τον Πιερότο του φεγγαριού, δημιούργησε τον Μπιπ, μικρό αδελφό του Πιερότου και του Σαρλό και αγαπήθηκε από όλο τον κόσμο.

Ξεκίνησε τις εμφανίσεις με θίασο το έτος 1948. Περιόδευε μετά το 1950 σε αρκετά ευρωπαϊκά κράτη παρουσιάζοντας ολόκληρες παραστάσεις μίμησης. Το 1959, η εταιρεία, που στήριζε την καλλιτεχνική προσπάθεια, πτώχευσε...Μπόρεσε τελικά να ανασυσταθεί, μετά από 22 ολόκληρα έτη.

Μία ταινία του Μαρσό, που θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό των φίλων της έντεχνης κωμωδίας είναι, ασφαλώς, η "Silent Movie" του Μελ Μπρουκς.

Ο πατέρας του Μαρσέλ Μαρσό ήταν κρεοπώλης. Στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο και μετά την Κατοχή, ο πατέρας του Μαρσό σκοτώθηκε από τους Ναζιστές. Από το 1944, ο Μαρσέλ Μαρσό μαζί με τον αδελφό του ενίσχυσαν την γαλλική Αντίσταση.

"Αν δεχθούμε πως το γέλιο και τα δάκρυα είναι τα χαρακτηριστικά της Ανθρωπότητας, τότε ασφαλώς όλες οι παιδείες επηρεάζονται έντονα από την Τέχνη μου", αγαπούσε επίσης να λέει ο πολύ μεγάλος γάλλος μίμος.

Στραπατσο

Ένιωσα την ανάγκη να σ’αγαπήσω ξανά.
Σαν τον ανάπηρο που ζητά να σηκωθεί στα πόδια του όπως πριν.